SAMFÉLAGSGERÐIR ENDURSKOÐAÐAR Á FENEYJARTVÍÆRINGNUM 2022 (IS)/SOCIAL STRUCTURES EXAMINED AT THE VENICE BIENNALE 2022 (EN)
Kynningarmiðstöð íslenskrar myndlistar/Icelandic Art Center/Tengivagninn (RUV)
-
Lesið hér ︎
Read here ︎
Kynningarmiðstöð íslenskrar myndlistar/Icelandic Art Center/Tengivagninn (RUV)
-
Lesið hér ︎
Read here ︎
IS
Á ferð minni um sýningar og þjóðarskála 59. útgáfu Feneyjartvíæringsins tók ég eftir sterku þema sem endurspeglar með afgerandi hætti hvað er í gangi utan “listheimsins”. Einn bersýnilegasti rauði þráður þessa tvíærings er, eins og segir í yfirlýsingu Ceciliu Alemani, afmiðjun hinnar vestrænu sjálfsmynd “mannsins” [1] eða með öðrum orðum fögnuður annarra sjónarhorna í stað hennar; og þræðir hann margan þjóðarskálann sem og sýningarstýrðu sýningu hinnar ítölsku Alemani.
Formlegum sýningum La Biennale di Venezia er skipt í tvo hluta (þrjá ef hliðarviðburðir teljast með). Annars vegar er yfirgripsmikil sýningarstýrð sýning sérhvern tvíæring á aðalsvæðunum, Giardini og Arsenale. Hins vegar eru þjóðarskálar, einnig staðsettir í Giardini, Arsenale (íslenski skálinn þar á meðal) og víðsvegar um Feneyjar, þar sem þær þjóðir sem taka þátt sýna sitt framlag.
Pistillinn í heild ︎
Lesinn í Tengivagninum 7. júlí 2022 ︎
![]()
EN
As I walked through the exhibitions and pavilions at the 59th edition of the international art exhibition in Venice, I noticed a strong theme decisively reflecting what is happening outside the “art world”. One of the most noticeable topics addressed, as Cecilia Alemani presents in her statement, is the de-centring of the western idea of the “human”, and celebrating other perspectives in its place[1]. This theme pervades the biennale: and can be found in many of the pavilions as well as in the central exhibition curated by Alemani.
The formal exhibitions at La Biennale di Venezia are split into two categories (three if the collateral events are counted as well). On the one hand, there is a vast curated exhibition at the two main sites, Giardini and Arsenale. On the other, there are the national pavilions where the nations participating exhibit their contribution, also situated in Giardini, Arsenale (where the Icelandic Pavilion is located), and all-around Venice.
Full article ︎
![]()
Á ferð minni um sýningar og þjóðarskála 59. útgáfu Feneyjartvíæringsins tók ég eftir sterku þema sem endurspeglar með afgerandi hætti hvað er í gangi utan “listheimsins”. Einn bersýnilegasti rauði þráður þessa tvíærings er, eins og segir í yfirlýsingu Ceciliu Alemani, afmiðjun hinnar vestrænu sjálfsmynd “mannsins” [1] eða með öðrum orðum fögnuður annarra sjónarhorna í stað hennar; og þræðir hann margan þjóðarskálann sem og sýningarstýrðu sýningu hinnar ítölsku Alemani.
Formlegum sýningum La Biennale di Venezia er skipt í tvo hluta (þrjá ef hliðarviðburðir teljast með). Annars vegar er yfirgripsmikil sýningarstýrð sýning sérhvern tvíæring á aðalsvæðunum, Giardini og Arsenale. Hins vegar eru þjóðarskálar, einnig staðsettir í Giardini, Arsenale (íslenski skálinn þar á meðal) og víðsvegar um Feneyjar, þar sem þær þjóðir sem taka þátt sýna sitt framlag.
Pistillinn í heild ︎
Lesinn í Tengivagninum 7. júlí 2022 ︎
EN
As I walked through the exhibitions and pavilions at the 59th edition of the international art exhibition in Venice, I noticed a strong theme decisively reflecting what is happening outside the “art world”. One of the most noticeable topics addressed, as Cecilia Alemani presents in her statement, is the de-centring of the western idea of the “human”, and celebrating other perspectives in its place[1]. This theme pervades the biennale: and can be found in many of the pavilions as well as in the central exhibition curated by Alemani.
The formal exhibitions at La Biennale di Venezia are split into two categories (three if the collateral events are counted as well). On the one hand, there is a vast curated exhibition at the two main sites, Giardini and Arsenale. On the other, there are the national pavilions where the nations participating exhibit their contribution, also situated in Giardini, Arsenale (where the Icelandic Pavilion is located), and all-around Venice.
Full article ︎
